Tugra'nin doktor kontrolleri biz Turkiye'deyken, yani 1 yasina kadar cok rahat geciyordu. Sarisin, renkli gozlu, bol bol gulumseyen, sakin sakin konusan bayan bir doktoru vardi. Tugra'yi da sakin sakin muayene ediyor, huysuzlaninca zorlamiyordu. Tugra cogu zaman gulumseyerek muayene oluyordu.
Derken Amerika'ya geldik. Amerika'ya gelir gelmez Tugra ateslendi, meger dis atesi imis. Biz bir panik doktora gittik, cunku Tugra hic bu kadar ateslenmemisti. Tecrubesizlik iste. Cocuk zaten ortama yabanci, anlamadigi bir dil konusuluyor, hic de eskisi gibi sevimlilik yapan yok, dolayisiyla doktora gitme olayina antipati beslemeye basladi. Sigortasi da yoktu henuz, bir ates olcme ve "ates dusurucu verin" tavsiyesi bize 250 dolara patladi.
Tugra'nin rutin kontrolleri icin 1-2 yas doneminde pek cok kere doktora gitmemiz gerekti. Buradaki doktorumuz Hintli bir amca. Tek sevimli yani taktigi cizgi film karakterli kravati. Tugra zaten erkeklerden pek hoslanmiyor basta, ortama yeni bir erkek girince alisana kadar korkuyor ve utaniyor, haliyle yeni doktorundan pek hazzetmedi. Dolayisiyla Tugra'yi doktora goturmek bir olay haline gelmeye basladi.
Bugun 2 yas kontrolune gittik. Gitmeden Tugra'ya anlattim. Bak doktora gidicez, doktor senin boyunu olcucek, kulagina bakicak, kilona bakicak, sonra da trenlere gidicez (Barnes and Noble yani). Trenleri duyunca bizimki doktor kismina pek takilmadi. Derken ben tek basima goturdum Tugra'yi. Muayene odasina girer girmez basladi bizimki bagirmaya. Aglamak degil ama bagirmak, hatta bagirmak da degil ortaligi inletmek. "Ustunu cikarin" dediler. Mumkun degil, ben kolunu cikarmaya calisiyorum, o geri sokuyor, bir yandan da "cikarma" diye bagiriyor. Hintli amca geldi, hicbirsey yapmiyor, Tugra'ya dokunmuyor bile. Ama Tugra avazi ciktigi kadar bagiriyor, bir yandan da kapiyi gosterip "anne didelim, ac kapiyi" diyor. Onun bagirtisindan doktorun soylediklerinin yarisini duyamadim zaten. "Hadi Tugra'nin boyunu olcelim" dedi. Tugra kucagimdan inmiyor. Indirmeye yeltendim, iki bacagi ile bacaklarima sarilmasin mi? Ben artik isi gucu biraktim, gulmeye basladim. Kilosunu da kucagimda olctuler. Ama bunun icin benim tek basima tartilmam gerekiyordu. Hemsirelerden biri kucagina aldi,ordan nasil kucagima uctu ben bilirim. Sonra bir aglayasim geldi. Basima agrilar girdi.
Tugra resmen mucadele verdi, yer yer doktora tekmeler savurdu, bagirmaktan ve tepinmekten sirilsiklam oldu. Zaten doktor basta "good job, aferin sana" diye muayeneye basliyor. Muayenenin sonuna dogru "Oh my God, aman Tanrim" demeye basliyor. Birgun " Hic boyle bir hastaniz var mi?" diye sordum. "Biliyor musunuz? Bu cocuk Dunya'yi fethedicek, ben hic bu kadar guclu ve kararli bir sekilde mucadele eden bir cocuk gormedim" dedi.
Arada odadan ciktiklarinda Hatirla Sevgili'yi soyluyordum. Hic degilse birkac dakika bagirmadan duruyor, sakinlesiyordu. Hatirla Sevgili orada da ise yaradi yani. Sonra Tugra'nin elinden kan alma fasli basladi, o ayri bir mucadele. Parmagina bant yapistirdilar. Derken Tugra'ya 2 yasa uygun bir kitap hediye ettiler. Hemsire odadan cikti. "Tamam Tugra bitti, gidiyoruz" dedim. Bizimkisi bicakla kesilmis, sanki biraz once ortaligi inleten o degilmis gibi sakinlesti, "Bitti bitti, bak elime ne yapitti abla, bak titap verdi, amca da ditti" diye bana olan biteni anlatmaya basladi ben ustunu giydirirken. Sonra da Serdar'i alip trenlere gittik de bizimki muradina erdi. Ama hem fiziksel hem de psikolojik bir yorgunluk vardi ikimizde de.
Doktor 3 yasina kadar getirmenize gerek yok dedi. Canim oglum insallah hic hasta olmaz da doktora gitmek zorunda kalmayiz. Allah butun cocuklara saglik versin.
